Peter zet zich in voor de Kortrijkse stedelijke adviesraad voor personen met een handicap en voor vzw Mentor als ervaringsdeskundige lesgever.
Wij delen graag met jullie het artikel dat op woensdag 28 juni 2023 in ‘Het Nieuwsblad’ is verschenen.
Op 27 juni viert men de internationale Helen Keller-dag. De Amerikaanse, die in 1968 overleed, voltooide als eerste doofblinde ooit universitaire studies, gaf wereldwijd lezingen en inspireerde duizenden lotgenoten. Waregemnaar Peter Vanhoutte (55) herdenkt deze week de Amerikaanse pionier en vraagt meer aandacht voor doofblinden. “Ik ben heel trots dat ik zelfstandig kan wonen.”
Helen Keller was negentien maanden oud toen ze na een ziekte niet alleen doof maar ook blind werd. Ze leerde als kind communiceren met behulp van het vingeralfabet en gebruikte nadien braille en tactiele gebarentaal. Ze leerde ook spreken en wist als eerste doofblinde universitaire studies af te ronden. Keller schreef verschillende boeken en gaf over de hele wereld lezingen en onderwijs aan blinden en doven.
De Amerikaanse stierf in juni 1968 op 87-jarige leeftijd. Later werd haar geboortedag, 27 juni, uitgeroepen tot internationale Helen Keller-dag, of internationale Dag voor Doofblindheid. Een belangrijke datum voor de vele lotgenoten wereldwijd, waaronder Peter Vanhoutte. De 55-jarige Waregemnaar vraagt deze week meer aandacht voor de rechten en de levenskwaliteit van dove en blinde mensen.
Donker en licht
Peter woont zelfstandig in de René Sabbestraat, en krijgt twee dagen per week hulp van Nancy Flament. “Het was een bewuste keuze om dicht bij het station te wonen. Ik ben erg afhankelijk van het openbaar vervoer. Nu kan ik zelf de trein nemen om vrienden te ontmoeten, en kunnen lotgenoten mij ook gemakkelijker bezoeken. Al zorgt het te lage perron wel voor veel problemen.”
Peter is sinds zijn geboorte slechtziend. “Op tienjarige leeftijd kreeg ik problemen met mijn gehoord. Maar enkele jaren later werd ik volledig doof. Dan moest ik overschakelen naar tactiele communicatie.” Ook zijn gezichtsvermogen ging achteruit. “Als kind kon ik mij zonder stokken verplaatsen. Ik zag obstakels op de stoep en heb zelfs een tijdje met de fiets gereden. Dat werd alsmaar slechter en nu zie ik nog enkel het verschil tussen donker en licht, wat helpt bij de oriëntatie.”
Peter onderneemt veel fietstochten, een foto toont Peter met zijn begeleider Nancy op de duofiets waarmee hij wekelijks om boodschappen gaat.
De Waregemnaar engageert zich binnen verschillende verenigingen voor tal van vrijwilligerswerk. “Ik ga in scholen praten en geef vormingen in ziekenhuizen en woonzorgcentra. We komen met enkele organisaties op voor de rechten van doofblinde mensen, ook op Europees niveau. Daarom is de Helen Keller-dag zo belangrijk; we tonen aan andere mensen hoe ons leven eruitziet en vragen politici om meer aandacht voor doofblinde mensen.”
Onschatbare waarde
Veel lotgenoten zijn enorm afhankelijk van mantelzorgers. “Ik heb gelukkig Nancy, mijn pvp (patiëntenvertrouwenspersoon). Maar niet iedereen krijgt extra hulp. Mijn wens is dat alle lotgenoten zelfstandig kunnen leven, zonder afhankelijk te zijn van de goede wil van anderen.”
Dat zelfstandig wonen vindt Peter van onschatbare waarde. “Dat is erg belangrijk. Zo moet ik niet naar een voorziening of woonzorgcentrum. Ik ben blij en trots dat ik alleen kan wonen, hopelijk kan dat nog heel lang.”
Raften op zee
In zijn vrije tijd geniet Peter van verschillende hobby’s. “Ik fiets heel graag en ga op zaterdag zwemmen met Somival. Om de veertien dagen volg ik in Brugge hippotherapie, een goede oefening voor mijn evenwicht. Voor de verplaatsingen doe ik beroep op vrijwillige chauffeurs en de Minder Mobielen Centrale, die leveren fantastisch werk.”
Met een andere club ging hij recent zeilwagenrijden. “Maar er was te weinig wind. Plan b was raften. Het gevecht met de golven in de zee was ongelooflijk spannend.” Thuis leest Peter veel en geniet hij van een wandeling, een bezoek bij of van vrienden en lekker eten en drinken. “La Rosa D’Oro in Sint-Eloois-Vijve en het Boothuis aan de vijvers vind ik heel lekker. In ’t Gaverhopke in Nieuwenhove is het ook heel goed zitten.”
Voor meer info over doofblindheid; klik hier.
